De succesjaren onder Raymond Goethals en Lon Polleunis De Koninklijke Sint-Truidense Voetbalvereniging, kortweg STVV, werd opgericht in 1924 en kreeg in 1926 het stamnummer 373. Tussen beide oorlogen in, pendelde de club tussen derde klasse en bevordering. Na de oorlog begon de succesperiode van de geelblauwen. STVV steeg naar tweede en 10 jaar later naar eerste klasse. Het kende onder legende Raymond Goethals zijn beste periode en een trip naar Staaien werd voor elke topploeg een moordende verplaatsing. In 1966 werd het vice-kampioen, tot op heden het beste resultaat ooit. De grote bezieler van dit STVV op het veld was ongetwijfeld Odilon Polleunis. “Lon” was de draaischijf, behaalde als enige STVV-speler tot op heden de Gouden Schoen en werd een succesvol Rode Duivel. Halverwege de jaren 70 viel STVV echter voor jaren weg uit de hoogste reeks. In het volgende decennium begon de wederopstanding en in 1987 werd het terug een eersteklasser. Goede perioden werden echter afgewisseld met mindere en STVV tuimelde regelmatig eens terug naar tweede klasse. Toch kwam de ploeg altijd terug. In 2008 degradeerde Sint-Truiden na 14 jaar weer eens naar Tweede Klasse. Guido Brepoelswerd trainer en bezorgde de kanaries een nieuw elan. Hij pakte meteen op een indrukwekkende manier de titel en debuteerde als trainer in 2009-2010 in de JL met een 5de plaats en deelname aan PO1. Het verloor de finale tegen RC Genk, winnaar van PO2 en greep zo naast een ticket voor de EL. In zijn tweede seizoen kende STVV een moeilijke start. Uiteindelijk wist men zich toch nog probleemloos te redden, met een 12de plaats in het klassement. In de zomer van 2011 gebeurde heel wat in Haspengouw. Voorzitter Roland Duchâtelet verliet de club en kocht zichzelf in bij het na het vertrek van D’Onofrio en Dreyfus financieel zwalpende Standard Luik. Sportief werd het seizoen een complete ramp. STVV stond het ganse seizoen laatste, Brepoels werd bedankt en vervangen door Franky Van Der Elst. Ook hij kreeg de trein niet op de rails en na een dramatische reeks in PO3 was het over en uit voor de Trudo-boys. STVV zakte terug naar tweede. Dat die degradatie niet te wijten was aan de trainer(s), maar wel aan te weinig kwaliteit binnen de spelersgroep en wat interne strubbelingen, bewees STVV door voor deze campagne opnieuw in zee te gaan met Brepoels. De sympathieke Guido keerde zo vlugger dan voorzien terug bij de club van zijn hart. Hij wil de stabiliteit terug brengen bij STVV, maar heeft ook de loodzware opdracht om de Kanaries zo vlug mogelijk opnieuw naar eerste te loodsen… STVV: Voetbal, Volk, Vuur… en Staaien! STVV speelt zijn thuismatchen op Stayen, beter bekend als Staaien. Het stadion kreeg de bijnaam “De hel van Staaien”, omdat menig topploegen uit eerste klasse er vaak bezweken onder de druk en geweldige sfeer en met lege handen naar huis werden gestuurd. Stayen werd de laatste jaren grotendeels verbouwd tot een modern voetbalcomplex. Er werd een nieuw kunstgrasveld aangelegd en zo werd STVV de eerste ploeg in de JL die zijn wedstrijden kon spelen op kunstgras. Achter één van de doelen in de hoek, werd het ondertussen bekende hotel opgetrokken, van waaruit je het veld kunt zien… of zélf kunt gezien worden! STVV bereikte tweemaal de finale van de Beker van België. In 1971 verloor het van Beerschot, in 2003 van RAA La Louvière. STVV leverde steevast spelers af, die het later zouden waarmaken aan de top en Rode Duivel werden. We denken aan Danny Boffin, Gaëtan Englebert, Marc Wilmots en recent Denis Odoi, Simon Mignolet, Benji De Ceulaer en Jeroen Simaeys. STVV heeft meer dan 10 supportersclubs in zijn regio. Ook zijn er enkele buitenlandse supportersclubs, waaronder een in Schotland, Nederland en zelfs op het Caraïbische eiland Aruba! KSVO en STVV We moeten al ruim 30 jaar terugkeren in de tijd, toen KSVO zijn eerste passage in tweede klasse maakte, om onderlinge confrontaties te vinden. Tussen 1980 en 1983 speelden beide ploegen 6 competitiematchen tegen elkaar. Merkwaardig is, dat het telkens de thuisploeg was die aan het langste eind trok en dat de bezoekers nooit konden scoren. KSVO verloor driemaal met dezelfde 2-0 cijfers op Staaien. In eigen huis kan KSVO dan iets betere cijfers voorleggen. In zijn debuutwedstrijd in december 1980, dartelede ene Ari De Azevedo toen over het veld, dat volledig ondergesneeuwd lag. Ari had als Braziliaan nog nooit sneeuw gezien in zijn leven en zette KSVO op weg naar een vlotte 3-0 zege. De 2 seizoenen daarna won KSVO telkens met 2-0. Bart Lietaer had toen een boontje voor matchen tegen STVV, want hij scoorde in die thuismatchen 3 keer! Bij KSVO loopt één speler met een Kanarieverleden. Stijn Meert speelde een half seizoen voor de kanaries. Hij kwam toen over naar Anderlecht en verhuisde na zijn korte periode op Staaien naar MVV. Stijn speelde in dertien wedstrijden, maar slaagde er niet in te scoren voor de Kanaries. Vraagtekens bij Oudenaarde Er werd met gemengde gevoelens teruggekeken op de bekeruitschakeling tegen WS Woluwé. Voorzitter T'Sjoen had immers maar al te graag een affiche met een eersteklasser gezien. Trainer Leleu begreep zijn reactie, maar kon best zijn keuzes verklaren. De snelle opeenvolging van wedstrijden met inzet (5 in deze 2 weken) kan fysiek zijn tol eisen. Het aantal spelers dat vorige week zaterdag voor de wedstrijd 100% fit was, waren op 1 hand te tellen. “Merlier was niet fit, want hij kon niet vallen op zijn linkerzijde. Pieter heeft gisteren de training ondertussen kunnen volmaken, weliswaar zonder vallen, wat toch belangrijk is voor een doelman. Hij zal wel kunnen spelen, maar dit zal met pijnstillers moeten gebeuren. Jesse Martens kampte na Westerlo met kramp in de rechterkuit. Normaal is drie dagen rust voldoende. Omdat hij wellicht geen negentig minuten kon spelen, begon hij op de bank. Idem dito voor Schamp, die vrijdag niet trainde door verzuring achteraan in de bil. Mathias heeft de training van gisteren gedeeltelijk doorstaan. Hij is na afloop tevens de kiné gaan opzoeken om behandeld te worden. Ook Viktor De Coker zocht vrijdag nog de kinesist op. Jan De Langhe gunde ik wat rust want hij had het druk, maar Vervaecke toonde zich een goed alternatief. Trouwens ook de andere invallers zijn basisspelers, die zich konden bewijzen. Ik wil geen risico's nemen. Ik wil immers langdurige geblesseerden zoveel mogelijk voorkomen en vermijden. Ook vorig seizoen is het ons gelukt zonder veel geblesseerden,” verklaarde Stefan Leleu zijn keuze. Tom Raes en Dieter De Wilde hebben gisteren niet getraind. Zij hebben een lichte looptraining achter de rug en hebben met de kiné versterkende oefeningen uitgevoerd. Het wordt afwachten tot morgen hoe hun blessure evolueert. Davy Van Den Broeck heeft veiligheidshalve de training gestaakt om verder onheil te voorkomen. Hij kreeg last aan de bovenbil. Tevens is het ook nog geen uitgemaakte zaak of Dwight Wille al dan niet speelgerechtigd is. Veel verdedigers heeft Leleu niet op overschot, want er is ook nog de langdurige blessure van Timi De Smet, die zaterdagavond op krukken zijn ploeg kwam aanmoedigen. Leleu: “midweekmatchen voorbereiden niet altijd evident” “Het zijn inderdaad drukke tijden,” beklemtoont Stefan Leleu. “Iedereen – ook de technische en medische staf - heeft zijn dagtaak en de meesten moeten die woensdag tevens vervullen. Zij kunnen niet altijd een halve of volledige dag vrijaf krijgen. Ze hebben er al moeten gebruik van maken vorige week, want naar Westerlo werd al om 14h00 vertrokken. Naar recuperatie en verzorging van kwetsuren toe is dit ook niet altijd evident. Onze kinesisten doen hun uiterste best, maar ook zij zijn de ganse dag bezig in hun praktijk en om daar soms nog spelers tussen te nemen is niet altijd gemakkelijk. Voor een midweekwedstrijd als deze, waar we de spelers maar samen hebben twee uur voor de wedstrijd, is het niet altijd evident om een perfecte voorbereiding te hebben. Zeker niet als je de dagen ervoor nog wat spelers hebt die wat last hebben van lichte blessures. Maar de juiste focus zal er wel zijn op de wedstrijd,” geeft Leleu uitleg bij de organisatie van de midweekmatchen. “STVV hebben we tweemaal aan het werk gezien. Zaterdag voor de Cofidiscup hebben ze tevens een vijftal spelers met kleine blessures laten rusten. Dus hebben we tijdens deze match het echte STVV niet kunnen zien. Zij hadden wel 120 minuten en strafschoppen nodig om de volgende ronde te bereiken,” vertelt onze trainer over de tegenstander.