Gisteren konden we al lezen, hoe de supporters the Road to Glory beleefden, vandaag bekijken we de mooiste dag van het jaar door de ogen van de spelersgroep. Het wordt opnieuw genieten! Nooit is de afstand tussen middencirkel en strafschopstip langer geweest dan het pad dat de vijfde man op het lijstje van Stefan Leleu moest afleggen om de bal op elf meter van het doel te leggen. Nooit is de brug tussen het vagevuur en de hemel korter geweest dan die momenten nadat zijn bal de binnenkant van de paal raakte. Nooit had iemand na het onfortuinlijke gelijkspel op speeldag één tegen Moeskroen durven dromen dat een strafschoppenepiloog het geheim van een bloedstollende eindronde zou prijs geven. Zaterdagochtend, 9 uur: de spelers druppelen de vipkantine van KSVO binnen voor het rijkelijke ontbijt, niet wetende dat zij zesendertig uren later in het bijzijn van ettelijke honderden geel-zwart getooide mannen en vrouwen, jongens en meisjes, door dezelfde deuropening zouden wandelen; als tweedeklassevoetballers dit keer. De laatste training van het seizoen zou het worden, sowieso. De weken voorafgaand had al twee keer een mogelijke ultieme training plaatsgevonden, maar in dubbele confrontaties tegen Hoogstraten en Virton deed KSVO het tij naar de Scheldekant keren. Zondagmiddag, 11u45: de spelers druppelen de supporterskantine van KSVO binnen voor het laatste middagmaal, voor het vertrek naar Tivoli, La Louvière, het zwarte land. Highway to Hell was hier en daar verschenen; acht bussen hoorden we zeggen; vijfduizend, zesduizend, zevenduizend, achtduizend toeschouwers werd georakeld, het zou zowaar dat laatste worden. De sfeer is vrij ontspannen, voor niemand moet het belang van de wedstrijd extra onderstreept worden. Het komende EK en onze nationale elf komen even aan bod, over auto’s en vrouwen wordt in KSVO-spelersmiddens immers nooit gesproken… In zijn bespreking houdt Stefan Leleu vast aan de waarden die zijn team al bijna 40 wedstrijden uitstraalt. De tegenstander kent ons, ons kent de tegenstander. Verrassingen worden niet verwacht. Bijna twee uur voor de aftrap rijdt de spelersbus onder politiebegeleiding het naar derdeklassenormen imposante – maar nog lege – stadion van de Wolven binnen. De groen-witte zitjes worden straks gevuld door duizenden uitzinnige supporters, die hun ploeg volgend jaar in tweede klasse zullen aanmoedigen, daar bestaat al lang geen twijfel meer over. Dat varkentje – excusez le mot – aan de overkant zou immers vlug gewassen worden. Honderdtwintig klínkt niet alleen immens lang, het ís ook immens lang, zeker als het over nagelbijtende minuten van ingehouden spanning gaat, die beslecht – of beslist, zo u wil – moeten worden door tien trappen vanop elf meter. Vijf voor de ploeg die dacht te winnen, vijf voor de ploeg die zou winnen. Acht van de elf spelers die de basisploeg van de eindronde uitmaakten, tellen amper 20 tot 24 lentes. Waar gepatenteerde specialisten tijdens Champions League-finales en – straks – EK-wedstrijden zullen missen, hebben zij gescoord. Zonder twijfel, zonder pleinvrees, onder druk, onder controle. Vijf op vijf. Tivoli kreunde en Tivoli brak, Tivoli treurde en Tivoli crepeerde. KSVO juichte en KSVO feestte, KSVO danste en KSVO lachte. Tot in de vroege uurtjes… (Arne Houtekier: 06/06/2012) Wedstrijdbeelden genoeg: klik op onderstaande linken om die sfeer nog eens op te snuiven. De kwaliteit is niet altijd 100%, maar toch voldoende om nog eens lekker achteroverleunend na te genieten. http://www.youtube.com/watch?v=8mfzz6yYa6U&list=UUz-Cemxvp8V_f_m_7rvkQXA&index=1&feature=plcp Onze tegenstander likt zijn/haar wonden. http://www.antenne-centre.be/fullscreen ... -lundi.flv http://www.antenne-centre.be/index.php5 http://www.youtube.com/watch?v=ZeHwJXdWy_g&feature=youtu.be en tenslotte…de strafschoppen! http://www.youtube.com/watch?v=PZk9MyQOI2I&feature=youtu.be