De maand juli is halfweg als zeven Vlaamse ploegen nattigheid voelen wanneer het voorstel tot reeksindeling in derde klasse doorsijpelt. Maar liefst elf nieuwe tegenstanders krijgt KSVO voor de voetbalvoeten geschoven, een omwenteling die de reiskilometers van zowel spelers- als supportersbus vermenigvuldigt. Exotische namen als Bleid-Gaume, Hoei/Huy en Heppignies-Fleurus-Lambusart blijken ook een plaats te hebben in ’s lands derde klasse. Elf weken later en met 14 punten op de teller mag KSVO zich opmaken voor een trip van 2 x 280.000 meter, naar het meest zuidelijk gelegen puntje van wat momenteel nog België heet. De spelers worden op het middaguur in het Burgemeester Thienpontstadion verwacht voor het vertrek. Koffie, rijsttaart, sandwiches, (poker)chips zonder fish, muziek, lectuur – veel lectuur, hoofdkussens, technische en medische stafleden, entourage en uiteraard een achttienkoppige spelersgroep – met de geblesseerde Van Den Broecke en geschorste Raes – bevolken de autocar. Beeld u even in: vertrek om 12u30, in een ontspannen doch serene sfeer waarin elke speler beseft dat de nederlaag tegen Bertrix van één week eerder om revanche (lees: overwinning) vraagt. Tom Raes eet een lading kippenboutjes, de centrale verdediger is immers niet inzetbaar. De Coker slaapt zowel zittend, hangend als liggend; Ook Van Nieuwenhuyze, Martens, Van Den Bossche en Raes knappen een uil(tje); Blondeel en Houtekier lezen, de kranten gaan van hand tot hand; Vervaecke plaagt Merlier met een facebookfoto; de rust regeert op het rijtuig, slechts enkele fervente pokerspelers laten sporadisch een vloek of kreet ontsnappen als de chips niet of net wél in hun richting geschoven mogen worden. Het eerste – en meteen ook grootste – deel van trip eindigt drie uur en geen tussenstop later, aan de oevers van de Semois in Florenville. Aux Beaux Rivages heet het hotel/restaurant/kindercrèche/woonhuis dat door Vlaamse clubs nogal eens gefrequenteerd wordt om een hap te eten vooraleer de laatste kilometers af te malen in de Gaumestreek. Eten om 16 uur ’s middags heeft voetbalcharme. De sportwetenschap schrijft een interval van drie à vier uren voor alvorens de start van de wedstrijd. En uiteraard wordt daar ook bij KSVO rekening mee gehouden. Na de pasta, warme groenten en kip is er nog 30 minuten tijd voor een small walk en talk alvorens coach Leleu zijn tactische bespreking aanvat in het restaurant. De boodschap is duidelijk: de spelers krijgen een stevige tegenstander voorgeschoteld, en op het kleine veld zal optimale concentratie nodig zijn om de drie punten mee de nemen van de Waalse naar de Vlaamse Ardennen. 18u20: de spelersbus draait linksaf, de wegwijzer geeft ‘Bleid 2’ aan en luttele minuten later doemt een klein, maar verzorgd veld op. Spelers keuren de zoden, de kiné en verzorger dienen de noodzakelijke zorgen toe, de gele plunjes worden aangetrokken en een doorgedreven opwarming later zijn beide ploegen klaar voor hun 90 minuten. Meteen wordt duidelijk dat het kleine veld voor een intensieve wedstrijd, veel strijd en talrijke duels zal zorgen. KSVO probeert zijn neus aan het venster te steken, maar hun defensie houdt voorlopig stand. De thuisploeg zoekt veelvuldig zijn heil in lange ballen en verre voorzetten, maar krijgt geen kans die naam waardig. Even na het half uur breekt Tidjy Carton de ban voor een behoorlijk spelend geelzwart. De voorsprong aan de rust is dan ook verdiend. Na de pauze krijgt KSVO moeilijker voet aan grond. Zoals de ongeschreven voetbalwetten voorschrijven, is het de ploeg op achterstand die alle zeilen bijzet om toch langszij te komen. Ondanks veel goeie wil hangt de gelijkmaker nooit echt in de lucht en krijgen de bezoekers enkele mogelijkheden om gevat tegen te prikken, maar op een moment dat de secondewijzer slechts twee rondjes van het eindsignaal verwijderd is, gebeurt het dan toch. Bleid komt langszij en bezorgt KSVO een serieuze opdoffer. De tijd is te kort voor een slotoffensief, de ontgoocheling na het laatste fluitsignaal druipt van de kleedkamermuren. Hoewel KSVO al betere wedstrijden heeft gespeeld, zou een overwinning op basis van het spelbeeld, een zeer degelijke eerste helft en een onverdroten inzet een verdiende beloning geweest zijn. 00u00: de spelersbus brengt zijn passagiers tegen omstreeks 02u00 hopelijk veilig terug naar Burgemeester Thienpont. De adrenaline zorgt ervoor dat slapen voorlopig niet aan de orde is. Een film brengt soelaas, de chips schuiven nog steeds over de tafel. Het puntenverlies wordt verteerd, de ontgoocheling verbeten; stilstaan is achteruitgaan, dus is vooruitkijken de boodschap; samen met alle supporters hoopt de spelersgroep volgende week opnieuw een ‘feesje’ te kunnen bouwen en de teller richting 18 punten te duwen. (Arne Houtekier: 02/10/2011)