Jesse Martens, het verhaal van een speler, die mee hielp schrijven aan één van de mooiste bladzijden uit de geschiedenis van KSVO. 15 seizoenen, 407 matchen, 76 doelpunten en dan zwijgen we nog over een fiks aantal assists die hij heeft gegeven. “Poetry in Motion”, gezegend met een geweldige techniek, perfect tweevoetig en met een geweldig afstandsschot. De perfecte “Nummer 10”! We blikken nog eventjes terug op zijn 15 seizoenen in de geelzwarte outfit van KSVO.

Jesse, hoe kwam je bij KSVO terecht? We herinneren ons dat je als jonge gast terecht kwam bij een ploeg die zwaar had geïnvesteerd en enkele ronkende namen had binnengehaald. Voelde je je meteen thuis?

Ik kwam inderdaad terecht in een ervaren team met ronkende namen als Sandy Martens, Koen De Vleeschauwer en Thompson Ode. Daarnaast bestond het team ook uit een aantal jongens die maar een paar jaar ouder waren en hetzelfde parcours van mij afgelegd hadden, zoals Tom Raes, Davy Van Den Broeck en Mathias Schamp. Zij kwamen net zoals ik, ook uit de beloften van een eersteklasser naar 3de klasse afgezakt en waren in no time belangrijke pionnen van het elftal geworden. Ten slotte kende ik ook reeds een aantal spelers waarmee ik in de jeugd van Deinze en Gent had gespeeld, zoals Klaas Van den Bossche en Levi Wallez. Met de meeste spelers klikte het dus eigenlijk vrijwel meteen.

Uw eerste jaar was zeker geen gemakkelijk jaar. Na een dramatische start met 2 punten uit 9 matchen lag het hoofd van Stefan Leleu voor aanvang van die beruchte match tegen Deinze op het kapblok. En kijk: jij was één van die redders van Stefan. Je scoorde de winnende treffer en ging niet meer uit de ploeg. Hoe moeilijk was het toen om u te integreren in een ploeg die toen in de hoek zat waar de klappen vielen?

Dat viel heel goed mee. De ploeg draaide eigenlijk ook helemaal niet zo slecht. Op training was er altijd veel kwaliteit en ook in de wedstrijden waren wij in het spel vaak niet de mindere. Ik herinner me dat we vooral veel domme goals slikten en dat het plaatje defensief nog niet echt klopte. Stefan greep vooral achteraan drastisch in door bijna de volledige verdediging te veranderen. Als ik het me goed herinner kwamen toen centraal achteraan Klaas en Tom naast elkaar te staan, wat in mijn ogen de basis legde voor het verdere succes van de club de volgende jaren. We veranderden ook van systeem en gingen met 2 spitsen spelen, Sandy en Ode. Schamp en ikzelf kregen daarachter dan een vrije rol tussen de linies en op de flanken. Na die dramatische start zetten we in de terugronde een reeks neer van 16 ongeslagen wedstrijden.

Je bent niet echt een roeper, maar toch werd je na enkele jaren al kapitein. Waar lagen uw voornaamste accenten als kapitein?

Ik kwam inderdaad met veel ploegmakkers goed overeen, meestal over verschillende “kliekjes” heen en had ook van in het begin een goede band met Stefan en Kurt. Mijn visie op het aanvoerderschap is eigenlijk “Leading by Example”. Ik probeerde zowel op als naast het veld een voorbeeld te zijn voor de ploeg.

Met uitzondering van dat ene jaartje onder Stijn Meert had je enkel maar Stefan Leleu als trainer.
Hoe kun je hem als trainer en mens het best omschrijven?

Hij is bezeten door het spelletje en staat authentiek voor de groep. Absoluut een winnaar waarvoor spelers door het vuur gaan. Hij heeft zijn eigen kijk op het tactische aspect en tracht de automatismen die hij graag ziet in de ploeg te slijpen. Maar hij staat ook altijd open voor feedback van spelers en probeert voor elke wedstrijd afzonderlijk de zwaktes en sterktes van de tegenstander in het wedstrijdplan te implementeren. Het is ook een trainer die garant staat voor amusement. De trainingen zijn nooit saai en ook naast het veld wordt er wat afgelachen.

Hoe belangrijk was Stefan voor u in uw ontwikkeling van jong gastje tot kapitein van de ploeg?

Wat het voor mij persoonlijk betreft, denk ik dat we elkaar altijd goed begrepen hebben en dat we van begin tot einde goed samengewerkt hebben. Ik voelde dat hij als trainer tot het uiterste ging voor zijn spelers en dat wilde ik ook terugdoen.  

Heb je het gevoel dat je alles uit uw voetballoopbaan hebt gehaald?

Dat is een moeilijke vraag, ik denk dat ik op een bepaald moment in Brakel een zware blessure te verwerken kreeg waarna ik waarschijnlijk niet meer tot dat niveau terug geraakt ben. Ook de laatste jaren denk ik dat er veel meer in zat dat er uiteindelijk niet is uitgekomen. Maar ik heb zeker geen spijt en zou niet willen dat het anders gelopen was. Ik heb met KSVO heel veel hoogtes gekend en het tot 2de nationale geschopt, waar we zeker onze plaats hadden. Ik heb me van het begin tot het einde geamuseerd en me goed gevoeld.

Nooit gedacht om toch hoger op te gaan en zijn er ooit aanbiedingen geweest om naar een andere (hogere) ploeg te gaan?

Op het moment dat daar misschien sprake van was promoveerden we zelf naar 2de nationale en kon ik me geen betere club voorstellen om die stap hogerop te zetten. Ook daarna in 1ste amateur haalden we als team een hoog niveau en had ik nergens beter kunnen zitten.

15 seizoen bij KSVO, 407 matchen en zonder die blessures en dat coronajaar, hadden het er waarschijnlijk ongeveer 50 meer geweest. Je zit hiermee ongetwijfeld in de top 5 van de spelers met de meeste matchen voor KSVO in de voorbije 60 jaar!
Hoe heb je KSVO zien evolueren op die periode?

Zoals ik in het begin reeds aanhaalde kwam ik op een ideaal moment in de ploeg. De basis werd toen gelegd voor een lange succesvolle periode. We hadden een vrij jonge basisploeg die jaren bij elkaar in hetzelfde systeem en met dezelfde trainersstaf speelden. Dat seizoen 2de klasse was ons hoogtepunt en vanaf dan viel het een beetje uit elkaar door het vertrek van een aantal spelers, wat perfect normaal was.
Goeie transfers zorgden er wel voor dat we nog een aantal jaren op een hoog niveau acteerden maar er volgden dan toch een aantal moeilijkere jaren met elk jaar vrij veel nieuwe gezichten. Op dit moment denk ik dat er opnieuw muziek zit in de groep. Een jonge basis die nu een 2-tal jaar samen speelt en die je duidelijk ziet groeien. Als deze groep nog een aantal jaar kan samenblijven en enkele goedgerichte transfers kan doen, zie ik opnieuw hele mooie jaren in het verschiet voor KSVO.

Uw mooiste doelpunt?

Ongetwijfeld tegen Beerschot.

Mooiste momenten?

De promotie naar 2de nationale na de slijtageslag in La Louvière, de wedstrijd in de beker tegen Club Brugge, de promotie naar 1ste amateur na een laat doelpunt van Klaas De Rock, het afscheid met mijn dochters op het veld,…

Slechtste herinnering?

De twee degradaties uiteraard en de twee grote blessures (zwaar enkelletsel in Brakel en de buikspieren vorig seizoen).

Naast KSVO: welke zijn uw favoriete ploegen en spelers (binnen- en buitenland)?

In binnenland vooral voor KAA Gent en tegen Club Brugge en in het buitenland voor AC Milan. Ik ben altijd grote fan geweest van de “echte” nummer 10 of spelmakers zoals Pablo Aimar, Juan Roman Riquelme, Andrés Iniesta, Andrea Pirlo, …

En nu? Leven na het voetbal? Hoe ga je dit invullen? Ga je dat ronde ding en die groene rechthoek echt niet missen? Heb je er nooit aan gedacht om trainer te worden, scout of iets anders in voetbalwereldje? En zien we u nog terug in Oudenaarde?

Uiteraard kom ik volgend seizoen graag een paar wedstrijden meepikken. Voor de rest zal het een stuk minder voetbal zijn, maar ik kijk er al naar uit om elke week 1 wedstrijdje met de vrienden te minivoetballen in Gent.
In een ander leven was het trainerschap of een scoutingsopdracht zeker iets geweest voor mij, maar ik ga volop voor mijn vrienden en gezin in de komende periode. Ik heb veel gemist en gelaten voor het voetbal en ben vaak weg geweest van huis waardoor ik nu wil genieten van die kant van het leven.
Uiteraard ga ik het voetbalveld missen maar ik voelde toch dat de tijd van gaan gekomen was en de mooie herinnering die ik opgebouwd heb zullen dat gemis wel kunnen een plaats geven.

Bedankt Jesse, voor die mooie jaren en veel succes in wat je verder nog onderneemt in uw leven!