Zoals zo vaak in het verleden stond KSVO er opnieuw op de grote momenten. Tegen Ninove werd een collectief gave prestatie neergezet. De waarheid gebiedt ons wel te zeggen dat de Ninovieters hadden af te rekenen met een handvol onbeschikbaren, maar achteraf zocht trainer Jean-Pierre Vande Velde nauwelijks excuus voor de verdiende overwinning van KSVO.
Uitblinkers noemen is in deze situatie moeilijk, maar toch was er bij KSVO ééntje die door de ervaren Ninoofse trainer achteraf overladen werd met lof. Doelman Gillian Verbrugge had met enkele even belangrijke als knappe reddingen een groot aandeel in de 2-0 voorsprong voor KSVO aan de rust. We zetten onze doelman, die zonder tegenslagen nog dit seizoen de kaap van 100 matchen voor KSVO kan bereiken, eens in de kijker.

“De groep geloofde er 100% in”

KSVO had wat recht te zetten na de slappe vertoning op KRC Gent. Tegenstander KVK Ninove behoort tot de sterkere ploegen in deze reeks en wil de verloren plaats in 1ste nationale zo vlug mogelijk innemen. KSVO kan nog steeds wat puntjes gebruiken, maar profileerde zich in het verleden bijna altijd als boeman voor de betere ploegen, en ook deze keer was het opnieuw raak!  “De match startte zoals we verwacht hadden met veel balbezit voor de bezoekers en enkele dreigende momenten,” blikt onze doelman terug op de match tegen Ninove. “Ninove probeerde het vooral via Yoshi Mariën vanop afstand, waarop ik toch enkele keren alles uit de kast moest halen. Maar dan weet je natuurlijk dat er mogelijkheden komen op de counter en deze moet je dan zo goed mogelijk benutten. We waren toch telkens dreigend op die counters. Zo konden we Ninove af en toe achteruit dwingen en ze zorgen dat ze minder druk konden zetten. We kregen meer balbezit en het resultaat was een zuivere penalty na een fout op Matt Demets. Dat sterkte het geloof binnen de spelersgroep, dat we hier toch konden winnen. We moesten echter elk moment 100% bij de les blijven en ik vond dat er in de ploeg dan ook niemand uit de boot viel. Iedereen ging er vol voor en dan merk je dat alles wat vlotter gaat en dat de kleine dingetjes meezitten, zoals die bal die via mijn vingertoppen en de paal buitengaat. We gaan daardoor met 2-0 de rust in en dan weet je dat je 45 minuten moet knokken om de tegenstander niet terug te laten komen en dat hebben we perfect gedaan.”

“Die redding op slag van rust was moeilijk, maar cruciaal”

Gillian pakte vooral voor de rust uit met enkele cruciale reddingen, wat ook werd beaamt door bezoekend trainer Jean-Pierre Vande Velde, niet de eerste de beste! Hij strooide kwistig met lof en duidde onze doelman aan als de matchwinnaar. “De eerste redding was een schot met links van op de rand van de zestienmeter. De bal ging richting kruising, maar ik denk dat ik perfect gepositioneerd stond om deze eruit te halen,” vertelt Gillian over zijn geslaagde tussenkomsten. “Het 2de schot was vanop rechts. Het was opnieuw Yoshi Mariën die schuin naar binnen kwam en schoot dan ook al vanaf de rand van de zestienmeter. Hij raakte hem een beetje met de buitenkant van de voet waardoor de bal nog een mooie curve meekreeg, richting doel. Ook deze keer ging het goed voor mij en kon ik hem uit doel zweven. Toch denk ik dat de laatste de moeilijkste was. Alweer een schot vanop de rand van de strafschopzone, dat nog wat afweek op Robin Van Wambeke, waardoor het nog iets moeilijker werd om te anticiperen. Ik kon er nog net mijn vingertoppen tegen zetten en zo verdween de bal uiteindelijk via de paal in corner.“

Op naar de kaap van 100 wedstrijden voor KSVO

Ondanks zijn nog jonge leeftijd – Gillian werd in januari 24 jaar - zit hij ondertussen reeds aan 93 officiële optredens voor KSVO. Gillian kreeg als jonge doelman meteen zijn kans in het seizoen 2020-2021, toen Sören Dutoit al tijdens de eerste oefenmatch uitviel met een zwaar letsel aan de achillespees. Hij greep die kans met beide handen, maar werd zoals iedereen afgeremd door de Corona-epidemie, waardoor de competitie na amper 4 speeldagen al werd stopgezet. Zonder tegenslagen speelt Gillian dus zijn 100ste wedstrijd voor KSVO in de laatste thuismatch van het seizoen tegen Jong EsseVee.
“Ah, dat wist ik niet,” lacht Gillian. “Ik ben daar zeer blij mee en kijk echt uit naar die kaap van 100 matchen voor KSVO. Zet die kader en fles champagne maar klaar,” zegt hij met een kwinkslag.
“Maar dat ik zo vlug mijn kans zou krijgen, had ik zeker niet durven dromen. Uiteindelijk kom je als jonge gast hierheen om vooral nog wat dingen op te steken en vroeg of laat toch uw kans te kunnen krijgen. Ik ben eerlijk als ik zeg dat dat niet altijd even vlot verliep, maar het is dan toch uitgedraaid op een vaste plek in een team dat toch een goede reputatie heeft in deze reeks en eigenlijk in een reeks hoger ook. Kortom: beter dan bij KSVO kan ik momenteel niet zitten.”

“Ik hoop ooit met KSVO nog een stap hoger te zetten.”

Ambitieus is onze doelman wel. “Ambities moeten er altijd zijn vind ik. En gezien mijn jonge leeftijd mag dit nog altijd hoog zijn, dus hogerop is wel nog altijd een ambitie in de mate dat het mogelijk is en dat het uiteraard mezelf ook ten goede komt. Als dit met KSVO kan, dan zou dat de kers op de taart zijn. Zoals ik al eerder heb gezegd is KSVO een ploeg die zeker een reeks hogerop hoort en ik geloof er ook in dat dit in de toekomst zeker mogelijk is.”

“Als jonge gast enorm veel opgestoken van Francky Vandendriessche”

Gillian doorliep zijn jeugdreeksen bij onder andere AA Gent, Club Brugge en Deinze en heeft dus enorm veel kunnen opsteken van de keeperstrainers, waaronder hij heeft gewerkt. “Als doelmannen vorm je eigenlijk nog eens een extra team binnen het team. Keeper zijn is iets uniek,” vertelt Gillian met veel passie over zijn grote doelwachtersdroom. “Veel mensen verklaren ons zot en zouden er nooit aan willen beginnen. Maar voor ons is dit het allerleukste wat er is: springen, vliegen, vuil worden,… Het is een job apart. Dus ergens heb je sowieso wel die band en die wordt natuurlijk versterkt door het seizoen heen, naarmate de trainingen voor progressie zorgen en de prestaties tijdens wedstrijden daarop volgen. De keepertrainer waar ik het meest van opgestoken heb is toch wel Francky Vandendriessche, bij AA Gent. Ik was toen tussen de 16 en 18 jaar, de ideale leeftijd waarop je de meeste dingen kan en moet oppikken. Hij leerde me meevoetballen in elke soort situatie, bepaalde wedstrijdsituaties ook herkennen en hij werkte vooral op het meespelen als keeper, zowel met de voeten als in de lucht. Ik ben niet van de grootste maar hij leerde me toch, mits sprongkracht natuurlijk, hoe je technisch en met spelinzicht toch die ballen kan gaan plukken en dat is me toch al vaak, in mijn voorlopig korte carrière, ten goede gekomen.”

“Ik wil me nog meer als leider profileren”

Progressie maakt Gillian nog elke match. “Werkpunten zijn er natuurlijk altijd. Zo zou ik me nog meer als leider moeten profileren, ook omdat ik het hele spel voor me heb en ideaal geplaatst ben om alles te kunnen overschouwen. Dit seizoen is dit al veel verbeterd, maar af en toe betrap ik mezelf nog op iets te weinig rust, vooral voor ons team als we onder druk staan.”

“Mijn grote voorbeeld blijft Mathew Ryan”

“Ik heb 1 doelman waar ik lang naar opgekeken heb en die ik nog altijd volg en dat is Mathew Ryan. Hij is ook niet van de grootste, maar geweldig sterk op hoge ballen en hij beschikt ook over uitstekend voetenwerk. Tijdens zijn periode bij Club Brugge miste ik nauwelijks een wedstrijd van hem. Het was een lust voor het oog om hem als iets kleinere doelman te zien heersen in het luchtruim. Maar ik volg er wel een aantal, niet per se om naar op te kijken maar het is vooral hun stijl, uitstraling en prestaties die me bekoren. Zo zie ik graag Mike Maignan (AC Milan), Diogo Costa (FC Porto) en uit eigen land Jean Butez (RAFC) bezig en dan vooral de favoriet van mijn mama, Anthony Moris,” eindigt Gillian Verbrugge.