Na 10 matchen zonder nederlaag beet KSVO in het Petegemse zand. De thuisploeg stond verrassend op de laatste plaats voor aanvang van deze match. Iedereen weet maar al te goed, dat Sparta Petegem veel meer in huis heeft, dan de huidige klassering doet vermoeden. Bij KSVO was er achteraf vooral veel frustratie en onbegrip over hoe de openingstreffer tot stand kwam.

Spartanen met veel grinta

Sparta Petegem kent tot op heden een rotseizoen. Na amper 2 wedstrijden wisselde de ploeg reeds van trainer, maar het team bleef op de sukkel. Men koos daar bewust voor afslanking van de kern, met wat jongere spelers, gekoppeld aan de ervaring van onder andere Davy Joye en de broertjes Rienes en Anton Van Borm. En laat nu net die 2 sterkhouders al de ganse heenronde out zijn. Uitgerekend tegen KSVO zaten ze voor het eerst sinds de seizoenstart opnieuw in de kern en op de bank. Duidelijk een mentale opkikker voor de Spartanen om zo vlug mogelijk op te klimmen naar veiliger oorden.
Ondanks de penibele situatie waarin het verkeert, verloor de Petegem in eigen huis slechts 1 keer. De thuisploeg speelde dan ook met veel grinta en een over-mijn-lijk-mentaliteit. Dat er af en toe eens met de grove borstel werd ingegaan – getuige een handvol gele kaarten – nam de thuisploeg er met plezier bij. Sparta kwam met een dosis meeval op voorsprong en kroop dan vooral in de egelstelling. Uitgerekend over die openingstreffer was er achteraf heel wat ter doen.

Voor Gilles Van Herreweghe was dit een match om zo snel mogelijk te vergeten

Gilles Van Herreweghe was de antiheld van deze match. Hij slikte een gele kaart, moest aan de rust vervangen worden en – vooral – lag aan de basis van de strafschopfase waar veel over te doen was. “Vooraf hoopte ik te kunnen winnen tegen Sparta Petegem,” steekt hij van wal. “Ik had er ook vertrouwen in, want zelden liep ons team beter gesmeerd, dus zijn de verwachtingen de laatste tijd steeds hoog gespannen. Een wedstrijd tussen een koploper tegen een hekkensluiter, mag normaal op papier weinig problemen geven. Helaas speelden we niet op ‘papier’, maar wel tegen een ploeg die slechts één nipte thuisnederlaag leed. Onze coach maakte er ons wél attent op dat we de tegenstander niet mochten onderschatten. Ik heb Sparta dit seizoen al enkele keren bezig gezien, zoals op FC Merelbeke waar ze een 5-2 nederlaag incasseerden. Dáár stelden ze echt weinig voor. Geen spirit, veel laksheid en weinig goesting. Het contrast van toen tegenover gisteren was torenhoog. Om één of andere reden weten de groenhemden zich voor een thuismatch speciaal op te laden. De helft van hun ploeg bestaat uit spelers van rond de 30 jaar of ouder, kortom spelers op het hoogtepunt van hun kunnen.”
Het was typisch decemberweer: grijze lucht, stevige wind en bakken regen in de 2de helft. “Echt weer voor “Flandriëns” en zo heb ik het ’t liefst”, vervolgt Gilles. “Aanvankelijk was de partij gelijk opgaand zonder echt doelgevaar aan beide kanten, enkel een paar waterkansjes voor beide ploegen. Halfweg de eerste helft trapte Berwouts van net buiten de zestienmeter naar doel. Ik zag de bal vertrekken, draaide me wat weg en hield héél bewust mijn armen tegen mijn lichaam, wat een verdediger steeds poogt te doen. De bal trof in al zijn snelheid het blok (blok= schampschot zijlings bovenarm). Mijn arm was volledig aangesloten tegen mijn lichaam en maakte geen beweging. Enkel een speler zonder armen kon anders vermijden,” zegt Gilles met enig cynisme. “Er leek niets aan de hand, maar tot grote verbijstering van mij en gans KSVO, floot de scheidsechter echter penalty! Ik stond versteld, was sprakeloos, van mijn stuk gebracht, geen woorden voor… Dit kon toch niet waar zijn! Ik vroeg om uitleg en die kreeg ik ook, maar geen mens snapte waar de ref het over had: iets in verband met ‘omdat ik mijn armen niet bewoog’? Te veel protesteren levert enkel maar een gele kaart op, dus probeerde ik rustig te blijven. Tot de rust hadden we naar mijn mening het overwicht. We kregen enkele kansen, onder andere via Matt. Ook moet gezegd dat enkele lange passes niet kwamen waar ze zouden moeten komen. Kort voor de pauze begon ik meer last te krijgen aan de buitenkant van het kniegewricht. Het verbeterde niet, integendeel. Ik vroeg de coach om me te vervangen tijdens de rust. Voortspelen zou toekomst gericht, onverstandig geweest zijn. Na de koffie was alles voor KSVO. Petegem kwam niet meer over. Zowel Victor, Guillaume als Casper kwamen dicht bij de gelijkmaker. We waren goed, zelfs beter, maar de bal wou er niet in. Onze doelman Gillian Verbrugge had in de 2de helft nog geen bal gezien of moeten pakken. Een kwartier voor het einde kwam de thuisploeg toch een keer tot op onze helft, wat een vrije trap opleverde vanop een héél interessante plaats. Sluwe vos Joye trapte keihard binnen. Dat was gewoon een domper voor ons. Laat ons nog 10 keer tegen dit elftal spelen, we gaan 9 keer winnen, dat is mijn overtuiging”, zegt onze ontgoochelde rechterflankverdediger. “Het zat tegen, de scheidsrechter maakte een blunder, wat heel menselijk is, maar het bepaalde wél de wedstrijd. Elke week worden er verschillende matchen door de scheidsrechterlijke beslissingen bepaald. Ver moeten we niet zoeken, als we zien wat er in het weekend in de hoogste reeks allemaal gebeurd is. Dit hoort bij het voetbal, zeker? Ik trek me op aan de volgende thuiswedstrijd tegen Harelbeke, waarvan ik voel dat we gaan schitteren en zo een geweldige eerste seizoenshelft gaan afsluiten. De ploeg zit goed ineen. De staf draait goed. Er is een optimale sfeer. Er zijn weinig clubs op ons niveau waar er zo professioneel gewerkt wordt, vind ik. Ernstig als het moet, met een kwinkslag als het mag. Coach Stefan zorgt voor een gezond evenwicht, de staf en bestuur houdt ons met beide voetjes op de grond. We willen zaterdag de 3 punten thuishouden, daarna gaan we feesten en rusten”, zegt Gilles met een knipoog.

Stefan Leleu duidelijk over strafschopfase

Ook trainer Stefan Leleu had het moeilijk met “die ene fase”, die het verloop van de wedstrijd bepaalde. “Gilles had een logisch, natuurlijke reactie als er een hard schot wordt gegeven van kortbij. Hij houdt zijn armen gekruist voor zijn lichaam en de bal komt vol op zijn elleboog, die op zijn lichaam ligt. Er was dus absoluut geen sprake van een onnatuurlijke houding of onnodig breed maken. Voor mij was dit absoluut geen penalty.” Over de vervanging van Gilles door Gaëtan D’hondt, zegt onze trainer het volgende: “Gilles had voor de wedstrijd al wat last aan de aanhechting kuit en knie. Hij verkoos toch te spelen, maar vroeg tijdens de rust zelf om zijn vervanging.”