Met grote verslagenheid vernamen wij deze middag het nieuws dat bestuurslid Gilbert Verleye op 71-jarige leeftijd is overleden na een slepende ziekte. Gilbert zat niet alleen in het dagelijks bestuur van KSVO, hij was ook gewezen voetballer en trainer en gehuwd met Marianne De Clercq, uit een gekende KSVO-voetbalfamilie. Gilbert Verleye: voetballer, trainer, bestuurslid, vurig supporter en nog zoveel meer Neen, je hoefde het niet altijd met hem eens te zijn! En ja! Je mocht – of eerder ‘moest’ - met hem in de clinch gaan over het onderwerp ‘voetbal’. In een discussie zou hij in een impulsieve reactie al eens durven gezegd hebben: “Ach jong, ge kent er niets van!” Je nam het hem nooit kwalijk, want het vuur, de passie en de liefde voor het spelletje én KSVO was immens groot, wat resulteerde in een jarenlang engagement voor KSV Oudenaarde. Gilbert was wat men zou kunnen noemen een ‘slechte verliezer’, maar in de meest positieve betekenis van het woord. Iemand bij wie de woorden ‘verliezen’ en ‘opgeven’ niet terug te vinden waren in zijn lexicon. Gilbert kon zich enorm opwinden, als het op het veld niet naar wens verliep en het liefst zou hij dan zelf vanuit de tribune naar beneden zijn gestormd om de bal er keihard in te trappen, of om een tegenstander eens een ‘stamp onder zijn kont te geven’, zoals hij als voetballer ook zou gedaan hebben. De ontgoocheling droop telkens van zijn gezicht als zijn KSVO had verloren en het best bleef je na afloop van zo’n wedstrijd ‘eventjes’ uit zijn buurt. Gilbert had immers wat tijd nodig om tot rust te komen. Zware beenbreuk zou begin worden van levenslange romance Marianne werd als oudste kind geboren in het gezin van Marcel De Clercq en Diane Santens. Helaas… ze werd als meisje geboren en in haar jeugdjaren was er nog geen sprake van damesvoetbal. En wat doe je dan als meisje in een gezin, waar voetbal een prominente plaats innam? “Heel eenvoudig! Mag ik zelf niet voetballen, dan zoek ik mij wel een voetballer om samen mee door het leven te gaan,” dacht en droomde ze stiekem. En op een goede dag streek een jonge ambitieuze gast neer in het Burgemeester Thienpontstadion in Oudenaarde. Gilbert Verleye werd geboren op 19 december 1948 in Moortsele en startte daar in 1963 bij het lokale Eendracht Moortsele bij de juniores. Hij speelde er samen met onder andere huidig AA Gent-voorzitter Ivan De Witte. Het ging blijkbaar zo goed dat hij datzelfde jaar als vijftienjarige het seizoen met de eerste ploeg mocht vervolledigen. Jan Broekaert en Ernest Casse gingen hem daar wegplukken en vanaf het seizoen 1966-1967 werd hij speler bij KSVO. Samen met aankomende talenten zoals Luc De Keyser en Andre Van Steenbrugge was de tijd snel rijp om bij sterkhouders van de eerste ploeg, zoals Johnny Vander Beken, Germain Wauters, Miele Van Lierde, Jan Van Haute en Daniel Dejans te worden opgenomen. Na bijna twee seizoenen in de kern van het 1ste elftal te hebben gezeten, betekende een dubbele scheenbeenbreuk spijtig genoeg het einde van zijn actieve KSVO-spelersperiode. Maar “elk nadeel heb z’n voordeel”, zei een legendarische voetballer ooit. Tijdens zijn revalidatie vond hij gelukkig troost, rechtover het Thienpontstadion, in de Prins Leopoldstraat 102 bij de familie De Clercq. “In die non-actieve herstelperiode leerde ik rechtover het stadion, mijn vrouwtje Marianne kennen en we zijn intussen meer dan veertig jaar gelukkig gehuwd,” vertelt een fiere Gilbert in ons eeuwboek. Via Wetteren, Brakel en Latem terug bij KSVO “Na bijna twee jaar fysiek beenherstel vond ik mijn nieuwe voetbalstart bij Racing Wetteren, toen een ambitieuze 1ste provincialer,” schetste Gilbert zelf zijn loopbaan. “Tien seizoenen lang heb ik mij daar als centrale middenvelder kunnen uitleven en het laatste jaar werd ik zelfs speler-trainer. Daarna trok ik naar FC Brakel, waar ik mijn ex-collega bij KSVO, Willy Tas, als trainer terugvond. De mindere resultaten, de verre afstanden, maar vooral de interesse van het toenmalig ambitieuze FC Latem, gaven de doorslag om naar Latem te verhuizen. In mijn 3de jaar moest ik in de loop van het seizoen toenmalig trainer Eric Delmulle (ex-AA Gent) vervangen en de ploeg van degradatie redden. Ik werd gevraagd om coach te blijven, maar kon er omwille van privé-rédenen niet op ingaan. In 1988 startte mijn vrouw immers de uitbouw van ‘De Clercq Sport’ in het ouderlijke huis, recht over het stadion. Toen werd ik al gepolst om bij de jeugdopleiding van KSVO te komen, wat ik enthousiast deed. Ik aanvaardde meteen de post van juniorentrainer. Als jeugd- en even later hulptrainer beleefde ik de leukste maar ook de meest competitieve jaren. Vooral met de talentvolste juniores ging het er vaak heel toekomstgericht aan toe. Doorschuivers als zestienjarigen naar de eerste ploeg waren onder meer Filip Bauters, Jan Vanden Haesevelde, Davy Hostijn…. Vergeten we dan Nico Claerhout, Nick de Jaegher, Vincent Van Bockrijck, Bartje Dhondt en Geert Baert niet te vermelden. Wat een periode! Mijn begeleiders in die jaren waren Daniel De Rekeneire, mijn toppers Sylvain Engels en wijlen “Dirkie” Bock en vrienden Eric Vanherpe en Patrick Roose wil ik hierbij bedanken. Ook had ik een zeer positieve samenwerking met de toenmalige hoofdtrainers zoals Luc Sanders, Gizze Vergote en niet in het minst met Roger Mergeay. In de loop van dat seizoen werd ikzelf als hoofdtrainer aangesteld maar kon onze zwalpende ploeg spijtig genoeg van de degradatie niet redden. Mentaal vermoeid verliet ik de faniongroep en richtte mij later nog op de juniores en de reserves, waarmee ik nog een paar jaar aangenaam samenwerkte.” De toenmalige managers en voorzitter Luc Tsjoen leerden hem de knepen van het vak En toen brak voor Gilbert het bestuurshoofdstuk aan. “Op vraag en onder leiding van René Truyen, de mateloze inzet van GC Elie Van Haute, maar vooral samen met toenmalig manager Norbert Van Aelst, leerde ik al snel de knepen van het voetbalreken- en tekstenwerk. Het wegvallen van vriend Norbert verhoogde mijn takenpakket dermate dat ik bij de komst van voorzitter Luc Tsjoen en sportief manager Luc Vanderschelden ruim ingewerkt was om de club verder te ondersteunen. Maar vooral de samenwerking met de leden van het ganse bestuur en de relatie met tal van supporters blijven bij mij het KSVO-vuur brandend houden.” “R.I.P. Gilbert” Woord van KSVO-voorzitter Kurt Vandeputte We waren op de hoogte en wisten dat dit moment ging komen. Maar toch … voelt het onwezenlijk aan. KSVO verliest alweer een icoon, want Gilbert was niet alleen bestuurslid, maar was ook gewezen speler en trainer bij onze club. Gilberts aanmoedigingen en visie over voetbal, zullen we in de toekomst moeten missen. Steeds vanop de eerste rij in de tribune kon Gilbert hard zijn voor de ploeg maar eveneens kon hij genieten van het gebrachte spektakel. Hij was vooral een trouwe supporter die niet kon verliezen en die graag in discussie ging met de sportieve staf. Ik heb het genoegen gehad om veel met Gilbert te mogen werken in verband met de administratie van onze club. Een job die hij samen met Marianne tot in de puntjes uitvoerde. En ook daar was hij kritisch maar die samenwerking verliep vlekkeloos. Iedere meeting die we hadden, besloot hij met een praatje over de voetbal en eindigend met ‘De volgende wedstrijd gaan we winnen!’ Gilbert had enorm veel respect voor onze erevoorzitter Luc Tsjoen. Zij waren 2 handen op één buik. Toen ik vorig jaar het voorzitterschap overnam van Luc, waren Gilbert zijn woorden: ‘Proficiat Kurt, de juiste man op de juiste plaats maar vergeet af en toe eens niet te luisteren naar Luc. Je kan er zeker nog zaken van opsteken. Maat je gaat dat zeker goed doen.’ Ons medeleven en deelneming gaan uit naar Marianne, kinderen, kleinkinderen en familie. Op de foto zien we Gilbert, samen met zijn vrouw Marianne. Samen hebben ze 2 dochters en 5 kleindochters. Marianne komt uit een echte Oudenaardse voetbalfamilie, want zij is de dochter van wijlen Marcel De Clercq, die vorig jaar overleed. Marcel was zowat een halve eeuw betrokken bij het voetbal van KSV Oudenaarde: eerst als speler, later als jeugdvoorzitter, lid van het bestuur en kantine-uitbater. Broer Patrick was een speler die de gouden periode 1970-1985 meemaakte en meer dan 400 matchen speelde in het 1ste elftal van KSVO. Marianne behoort tot het kransje immer vriendelijke onthaaldames bij KSVO.