KSVO – Club Brugge, 25 jaar geleden, 27 augustus 1988: het moet iets na 22h geweest zijn, toen Patrick De Poortere de beslissende strafschop miste tegen doelman Philippe Vande Walle. KSVO werd als vierdeklasser pas na de strafschoppen uitgeschakeld door landskampioen Club Brugge, na een heroïsche wedstrijd. “Once in a Lifetime”, denk je dan op zulke momenten. KSVO, met Luc De Jaegher voorop, kreeg een staande ovatie, die waarschijnlijk te horen was tot op de Grote Markt. Geen mens die er aan twijfelde: dit KSV Oudenaarde, pas gezakt uit Derde klasse, was klaar om zijn verloren plaats terug in te nemen. Het werd echter het begin van een lange lijdensweg, misschien wel de donkerste bladzijde uit de geschiedenis van Stamnummer 81. Niets is meer vergankelijk dan succes De helden van die avond in augustus 1988, waren nauwelijks 8 maand later de antihelden. Wat er toen allemaal is misgelopen in dat seizoen, zal mogelijk nooit het daglicht zien. Maar wat toen gebeurd is, is gebeurd en er zijn de nodige conclusies uit getrokken. Punt! Dat hoofdstuk is definitief afgesloten en zal enkel nog een item zijn in de bijna 100 jarige geschiedenis van de club. Een kwart eeuw na die memorabele augustusavond in 1998, staan dezelfde tenoren opnieuw tegenover elkaar. KSVO is opnieuw gastheer voor Club Brugge in een match om de Cofidis-Cup en rechtstreeks te bewonderen op Canvas. Dat “Once in a Lifetime”-gevoel van 25 jaren geleden is er immers opnieuw en hoé! 25 jaren waarin KSVO eerst de kelk tot op de bittere bodem moest ledigen. Na enkele jaren vruchteloos proberen om terug te keren naar het nationale voetbal zakte KSVO tot in het vagevuur van Tweede Provinciale. Maar op die bittere bodem werd toen de basis gelegd van het KSVO, dat nu opnieuw een ambitieuze Derdeklasser is. Diep zaten we, toen we in 1997 naar Tweede Provinciale tuimelden. Met het schaamrood op de wangen moesten we vaststellen dat het fiere KSVO was voorbijgestoken door SK Ronse, KSV Sottegem, Olsa Brakel en …jawel …zelfs KWIK Eine! Het deed pijn aan het supportershart, maar de “Die Hard”-supporters bleven er in geloven en zagen de ploeg langzaam uit de put kruipen. Er werd toen in de Prins Leopoldstraat voor de spiegel gestaan en onder impuls van enkele sterke persoonlijkheden werd gewerkt aan de wederopstanding. Op twee seizoenen tijd loodste speler-trainer Nico Broeckaert een herboren KSVO terug naar waar het thuishoorde: het nationale voetbal! En daar bleef het niet bij. Na enkele jaartjes acclimatiseren, werd de poort naar Derde Klasse opnieuw met volle geweld opengebroken. KSVO was terug! Nog was de honger niet gestild. Stefan Leleu kwam, zag en overwon. Hij bracht sportief de nodige visie, stabiliteit en rust in de ploeg. Na de gewonnen strijd om de titel van “Ploeg van de Vlaamse Ardennen”, keek KSVO hoger op. Er werd op enkele jaren tijd iets moois neergezet, gebouwd aan de basis die de ploeg zou vormen die de poort naar Tweede klasse open beukte. Misschien iets te vlug, misschien net dat tikkeltje leepheid tekort, misschien net niet volwassen genoeg om 34 matchen op niveau te spelen in Tweede Klasse, keerde KSVO na één seizoen terug naar Derde Klasse. Momenteel loopt het als een sneltrein. KSVO is de fiere leider, die opnieuw een stevige greep doet naar de top. KSVO blijft de vaandeldrager van het voetbal in de Vlaamse Ardennen. Maar het heeft die titel echter niet voor niets gekregen! Het is daarvoor door de hel moeten gaan, het heeft daarvoor veel modder over zich heen gekregen, het heeft daarvoor een prijs betaald, maar vooral: het heeft zwaar moeten knokken en karakter tonen om er terug te staan. Nu is er een nieuwe drive binnen de club, er is een horde jonge, prettig gestoorde supporters voor wie voetbal echt een feest is. De match tegen Club Brugge moet de absolute apotheose worden. Qua sfeer en beleving moet de match tegen Brugge die van de beslissende eindrondematch op Tivoli overtreffen. Bij de supporters kwamen de meest gekke ideeën naar boven en alles is ondertussen in gereedheid gebracht om het stadion geel-zwart te laten kleuren, mét respect voor de tegenstander. Wat het resultaat ook moge zijn, voor Oudenaarde is de komst van Club Brugge een feest, een gebeurtenis die zeker in de historiek van KSVO een bijzondere plaats zal krijgen. We twijfelen er niet aan, dat onze spelers ons een mooie wedstrijd gaan schenken en dat we nog lang kunnen nagenieten van de beelden op TV. Toch zullen we eventjes terug denken aan wat tussen 27 augustus 1988 en 25 september 2013 allemaal is gebeurd binnen KSVO. Succes is immers vergankelijk en spat vaak op het onverwachts als een zeepbel uiteen. Wij hebben dat 25 jaar geleden ondervonden maar zijn op eigen kracht terug gekeerd. Misschien kunnen ze wat verderop aan de Bevegemse Vijvers en in het Orphale Cruckestadion een voorbeeld nemen aan de geschiedenis van KSVO in die voorbije 25 jaar en hoe moeilijk het is om te timmeren aan die weg. Hopelijk vinden zij ook de kracht en de sterkte om terug te knokken en het voetbal in de Vlaamse Ardennen extra leven in te blazen. Ook onze tegenstander in de beker had het de laatste jaren bijzonder moeilijk. Club lijkt plots zijn schwung te hebben teruggevonden en zal met Michel Preud’homme voor het eerst op de bank willen doorgaan op zijn elan. We eindigen met een Chinees gezegde: “de weg naar de top is kronkelig en loopt niet over rozenblaadjes. Maar éénmaal die top bereikt, is het uitzicht schitterend.” En nu is de tijd gekomen om te genieten van dat uitzicht!